بازگشت

ملك الشعراي بهار


استاد محمد تقي بهار از بزرگ ترين شعراي تاريخ معاصر كشور ماست . ايشان باقدرت بيان فوق العاده اي كه داشتند. در اندك زماني توانستند در عرصه شعر و ادب از نام آوران و مشاهير بلامنازع اين آب و خاك گردند. از ايشان در تمامي قالب هاي شعر آثار زيبايي به يادگار ماند، ولي آنچه از برجستگي بيشتري در ميان آثار ايشان به چشم مي خورد، قصايد بسيار زيبا و نغز ايشان است كه با آثار قصيده سرايان بزرگي ، چون خاقاني ، ابن يمين ، انوري و....برابري مي كند. وي مدت ها ملك الشعراي آستان مقدس رضوي بود. از آثار برجسته ايشان مي توان به كتاب هاي بسيار ارزشمند «سبك شناسي »در دو مجلد اشاره كرد. در ذيل به چند بيت از ايشان در زمينه كربلا و امام حسين (ع)مروري گذرا خواهيم داشت :



اي فلك آل علي را از وطن آواره كردي

زان سپس در كربلاشان بردي و بي چاره كردي



تاختي از وادي ايمن غزالان حرم را

پس اسير پنجه گرگان آدم خواره كردي



گوشوار عرش رحمان را بريدي سر، پس آنگه

دخترانش را زكين بي گوشوار و ياره كردي



كودكي ديده صغيره اندر ميان گاهواره

چون نكردي شرم و از كين قصد آن گهواره كردي



سوختي از آتش كين خانه آل علي را

و يستادي بر سر آن آتش و نظّاره كردي