بازگشت

كربلا فرودگاه خوبان


كربلا، نام آشنايي است كه قبل از شهادت حسين (ع) بر سر زبان ها بود و انبياء براي آنچه در اين سرزمين روي خواهد داد، مرثيه سرايي كردند و پس از شهادتش ، رنگ و بوي ديگري به خود گرفت .

فرهنگ نويسان و لغت دانان و سفرنامه نگاران ، هر چه مي خواهند از طول و عرض جغرافيايي و آب و هوا و منابع طبيعي و ريشه لفظ و معاني آن سخن بگويند، سخن از آب و خاك است . اما كربلا يك نام دارد و آن «سرزمين عشق » است ، عشق وارستگان به خون غلطيده از آل محمد (ص).

عشق نارالله و نورالله بود كي كسي از سرّعشق آگه بود.و يا بگو «سرزمين مشتاقان » است كه «من أحَب ّ لقاء أحَب ِّ الله ُ لقاءَه ُ»

در مصباح المتهجّد طوسي آمده است : امام صادق (ع) به صفوان جمّال فرمود:هنگامي كه بر فرات وارد شدي بگو: «اَلّلهم أنت َ خَيرُ مَن وُفِدَ» پس كربلا «فرودگاه خوبان است ».

«گروهي از مورخان معتقدند كه «كربلا» از دو واژه آشوري «كرب » و «ايلا» به معني حرم خدا، تركيب يافته است . گروهي ديگر مي گويند: اين كلمه در اصل ، فارسي است و از دو واژه «كار» و «بالا» به معني كار ارزشمند و آسماني ، يا به عبارت ديگر، جايگاه نيايش و نماز، گرفته شده است »

«آري ، كربلا سرزمين خاطره هاست . سرزميني است كه هرگز از يادها نمي رود و نامش از صفحه تاريخ محو نمي شود. سرزميني است كه خاطره هايش هرگز كهنه نمي گردد و شعله هاي برخاسته از آن هيچ گاه به خاموشي نمي گرايد.»

خلاصه بر اين سرزمين هر نام زيبا و شكوهمندي برازنده است و چه زيبا فرموده است ، امام به حق جعفر صادق (ع): «جايگاه قبر حسين (ع) از روزي كه او در آن دفن گرديد، همواره بوستان هاي بهشت است ».