مرثيه مذهبي در ديوان خواجو
آنچه در رثاي حضرت امام حسين (ع) سروده ، گرايش به مدح دارد و تنها گريزي به ميدان كربلا و تشنه شهيد شدن آن حضرت دارد:
آن گوشوار عرش كه گردون جوهري
با دامني پر از گهرش بود مشتري
در صورتش معين و در سيرتش مبين
انوار ايزدي و صفات پيغمبري
در بحر شرع لؤلؤ شهوار و همچون بحر
در خويش غرقه گشته ز پاكيزه گوهري
اقراركرده حر يزيدش به بندگي
و آنكه طفيل خاك درش خشكي و تري
از كربلا بدو همه كرب و بلا رسيد
آري همين نتيجه دهد ملك پروري