امام حسين (ع) تولدش ، زندگي اش وشهادتش باعث دگرگوني هاي عظيم درتاريخ بشر بوده است . واقعه سترگ و هولناك روز عاشورا و نبرد ميان حق و باطل ، موضوع اصلي تمام مراثي مذهبي است . كلمات مرثيه و نوحه آن چنان با واقعه جان سوز و شهادت امام حسين (ع) عجين گشته كه هر گاه مرثيه و نوحه مطلق آورده مي شود همه اذهان متوجه مصيبت هاي آن حضرت مي شود.

دكتر سيد حسن سادات در مقدمه خود بر تركيب بند مولانا محتشم كاشاني درتعريف رثاء و مرثيه چنين گفته اند: اظهار تألم و اندوه به زبان و شعر در ماتم عزيزان و سروران و ذكر مصايب پاكان راستين ، به ويژه حضرت مولي الكونين ابي عبدالله الحسين ابن علي (ع) سيدالشهدا و ياد ذكر مناقب و فضايل و تجليل از مقام و منزلت شخص متوفا، بزرگداشت واقعه و تعظيم و دعوت ماتم زدگان را به گريه و شيون و گاه به اقتضاي مقام ، به صبر و سكون و معاني ديگري از اين دست ها را رثا، مرثيه و سوگ نامه گويند.