بـراي ايـنكه فضاي (شعارهاي مطرح در صدر اسلام) براي خوانندگان اين اثر مشخّص شود، به نقل چند نمونه از آنها مبادرت مي كند:

(... از جـمـله شـعـارهايي كه خودِ رسول اللّه (ص) آن را با بقيّه همخواني مي كرده اند، و به اعتباري نوعي مطايبه هم بوده است براي رفع خستگي و تجديد قوا، شعاري است كه مسلمانان در جنگ خندق (احزاب) موقع سنگر كندن و حفر خندق همصدا مي خوانده اند:

(سَمّاهُ مِنْ بَعْدِ جعيل، عمرواً

وَ كانَ لِلباءس يَوْم ظَهراً)

(پـيـامـبـر، او را پـس از جـعـيـل، عـمـرو نـامـيـده و روزي پـشـتـيـبان شخص بدبختي بود) جـعـيـل، نام يكي از مسلمانان بود كه پيامبر او را عمرو ناميده بودند و هر گاه مسلمانان در خـوانـدن شـعـري كـه بـراي او سـاخـتـه بـودنـد به كلمات (عمرواً) و (ظهراً) مي رسيدند، رسول خدا هم با ايشان هماهنگ مي شدند و مي گفتند: (عمروا) و (ظهرا). [1] .

و شـعـارهاي: (وَ عَلَي الاسلامِ اَلسّلام) (و بايد با اسلام بدرود كرد) و (لا اَرَي المَوْت اِلاّ السَّعادة) (مرگ در نظر من، عين خوشبختي است) از سالار شهيدان، و شعار: (اَلْمَوت اَحْلَي عِنديْ مِنَ العَسَل)، (مرگ در نظر من از عسل شيرين تر است) از حضرت قاسم بن حسن (ع) سه نمونه معروف از شعارهاي عاشورايي است كه به خوبي مي توان به اهداف مقدّس شهداي كربلا در آنها پي برد و خطّ فكري و مشي جهادي آنان را شناخت.