(واسوخت) نوعي از (سبك وقوع) است با همان طرز بيان و صراحت گفتار و واقع گويي كـه شـاعـر بـه خـاطـر شكست در عشق و عدم كاميابي، از (استغنا) به (غنا) و از (نياز) به (نـاز) روي مـي آورد و بـه جـاي (تـعـريـف) بـه (سـرزنـش) از (دوسـت) مـي پـردازد و (بيوفايي) او را با (بيوفايي) پاسخ مي دهد.