بانيان سبك وقوع
صـادقـي كـتـابـدار، شـيـوع روش وقـوع را بـه مـيـرزا شـرفـجـهـان قـزويـنـي نـسبت مي دهـد [1] و تـقـيّالدّيـن اوحـدي نـيـز ايـن سـبـك را در غـزل، آفـريـده او مـي دانـد [2] ، و آزاد بـلگـرامـي و شبلي نعماني هم، همين غزلسراي قزويني را طرّاح واقعي اين سبك مي شناسد. [3] .
امين احمد رازي از لساني شيرازي (متوفّي 941 ه. ق) به عنوان واضع زبان وقوع ياد مي كند [4] .
و برخي از محقّقان براي بابا شهيدي قمي (متوفّي 935 ه. ق).در اين شيوه حقّ تقدّم قايل شده و لساني شيرازي را با همه قدرت و تواناييش، در مرحله ابـتـدايـي اين سبك قرار مي دهند و ميرزا شرفجهان قزويني (متوفّي 968 ه. ق) را فرد اجلاي وقوعيّون مي شناسند. [5] .
در اقبال غزلسرايان مطرح سده دهم هجري از سبك وقوع همين بس كه دو تن از شاعران اين عـصـر، تخلّص وقوعي را براي خود برگزيده اند: ميرمحمّد شريف (وقوعي) نيشابوري (متوفّي 999 ه. ق) [6] و محمّد شريف (وقوعي) تبريزي (متوفّي 1018 ه. ق) [7] .
پاورقي
[1] مجمع الخواص، ص 39 و 40.
[2] عرفات العاشقين.
[3] خزانه عامره، ص 25؛ شعر العجم، ترجمه سيّد محمدتقي فخر داعي گيلاني، ج 5، صص 50 و 51.
[4] هفت اقليم، ج، ص.
[5] مکتب وقوع، گلچين معاني، ص 10.
[6] همان، ص 563 تا 583.
[7] همان، ص 584 تا 589.