فـاطـمه جهانگرد كه در فضاي (شعر مقاومت) نفس مي كشد ـ ساختارشخصيّتيِ خود را كه نماد شاعران امروز است ـ اين گونه ترسيم مي كند:



ما از ديار مردم آزاده قامتيم

در مردميّ و شرم و شرافت، قيامتيم!



بانوي سرفراز كويريم و پرخروش

تركيب عشق و مثنوي استقامتيم [1] .