(هـدف)، كـه زيـربـنـايـي ترين مقوله ارزشي است، در شعر عاشورايي امروز بازتاب ديـگـري دارد. (كـتـيـبـه گـلرنـگ) عـنـوان غـزلي اسـت از قـادر طـهـمـاسبي (فريد) كه با تـأثـيـرپـذيـري از صـحنه هاي بديع هشت سال (دفاع مقدّس) و مقاومت ستايش برانگيز رزمـنـدگـان اسـلام در بـرابر تهاجم بي امان كفر جهاني، رابطه اي تنگاتنگ با مفاهيم عاشورايي برقرار مي سازد، و استمرار حادثه كربلا را در هميشه تاريخ به تصوير مي كشد و (رسالت) امّت اسلامي را در اين مقطع حسّاس تاريخي يادآور مي شود:



گواه سينه عشق ست، داغداري ما

به باغباني درد است، لاله كاري ما



به راه خيزش ما، گر چه نيزه كاشته اند

جوِي نكاسته از شور تكسواري ما



به رود بسته تاريخ، داده درس شتاب

در آبراه هدف، موج بيقراري ما



به زير سايه طوبي قدانِ عاشورا

نرُسته سروِ بلندي به استواري ما



ازين كتيبه گلرنگ، مي توان دريافت

هميشگي ست درين شهر، داغداري ما



صلا زدي كه: كسي هست ياريَم بدهد؟!

بلي حسين من! آنك خروش ياري ما



اگر چه دير، صلا را شنيده ايم امّا

بگير هر چه غرامت ز خون جاري ما



بگو به دشمن مغلوب ما، كه در راه ست

هنوز حادثه ضربه هاي كاري ما



اميد منتظران! با ظهور خود بزداي

غبار اشك، ز چشم اميدواري ما



(فريد)! خطّ شهادت، هميشه حايل باد

ميان خستگي و پاي پايداري ما! [1] .