هفتاد و دو سوره بر خاك
و هـر از گاه كه اين (برداشت ها) رنگ احساسي و عاطفي محض به خود مي گيرد، با اوجي ستودني در بُعد معنوي همراه است:
خورشيد، برين تيرهْ مغاك افتاده ست؟
يا بر سرِ ني، آن سر پاك افتاده ست؟
بر عرش ني، از تلاوت او پيدا است
هفتاد و دو سوره روي خاك افتاده ست [1] .
پاورقي
[1] يک صحرا جنون، سروده محمّد علي مجاهدي، صص 126 و 127.