قاسم درويشي، رابطه (نماز) و (راز) و (پرواز) را به زيبايي توضيح مي دهد:



از آن پيمانه آغاز مي گفت

گواهي هاي خود را، باز مي گفت



بر آن سجّاده محض حسيني

دو ركعت راز، با پرواز مي گفت [1] .