اكبر دخيلي (واجد)، مقوله هاي ارزشي: (مناعت طبع)، (هدف مندي)، (كرامت) و (جوانمردي) را در وجود علمدار كربلا به كمال مي بيند:



آبي براي رفع عطش، در گلو نريخت

جان داد تشنه كام و، به خاك آبرو نريخت



دستش، ز دست رفت و به دندان گرفت مشك

كاخ بلند همّت خود را، فرو نريخت



چون مهر خفت در دل خون شفق، و ليك

اشكي به پيش دشمن خفّاشْ خو، نريخت



چون رشته اميد بريدش ز آب، گفت

خاكي چو من كسي به سر آرزو نريخت! [1] .