جليل دشتي مطلق از هيمنه جوانمردي در عرصه كربلا خبر مي دهدكه قومي از تبار (سنگ) در برابر او، ايستاده اند، و در اين صحنه است كه (جوانمردي) و (ايثار) و (شرف) را مي توان در هيأت واقعي خود تماشا كرد:



اين جوان كيست كه در قبضه او، طوفان ست؟

آسمان، زير سُمِ مركب او حيران ست؟



پنجه در پنجه آتش فكند، گاه نبرد

دشت از هيبت اين معركه، سرگردان ست!



مشك بر دوش گرفته ست، وَ دل را در مشت

كوهمردي كه همه آبروي ميدان ست



آن طرف: كوه جوانمردي، ايثار، شرف

رو به رو: قوم جفا پيشه و سنگستان ست [1] .