و بـر ايـن بـاور اسـت كـه حضور سقّاي كربلا در شريعه فرات نه براي رفع عطش از خـود، كـه بـراي فرونشاندن (عطش آب) بوده است، چرا كه وظيفه سقّايي كربلا ايجاب مـي كـند كه از تمامي كاينات، رفع (عطش) شود و (فرات) كه مظهر دروغين سيرابي، از اين قاعده كلّي مستثني نيست:



آن روز كه شط در تب و تاب آمده بود

وز سوز عطش در التهاب آمده بود



ديدند كه آن سخر كرم مشك به دوش

تا بر لب شط رساند آب، آمده بود! [1] .