عـشـرت مـيـر مـعـظـّمـي، از تـداوم (خـطّ سـرخ عـاشـورا) و از انـس بـي شـايـبـه دل ها با كربلا و از بلنداي قامت (شهدا) سخن مي گويد:



فضاي الفت ما، بوي كربلا دارد

ز ماست، آن كه درين راه جاي پا دارد



نسيم دشت شقايق، به روي گونه ما

ز خطّ سرخ شهيدان، پيام ها دارد



هنوز حرمله، در پشت ظلم پنهان ست

گلوي نازك هر كودك، اين ندا دارد



حسين، قامت اسلام در اقامه ظهر

شهيد، قامتي از طول عصرها دارد [1] .



(مـناعت طبع)، (استغنا)، (ايثار) و (فداكاري) از ديگر مفاهيم ارزشي عاشورا به شمار مي رونـد كـه در روز عـاشـورا بـه طـور كـامـل، مـجـال بـروز و ظـهـور يـافته اند و در شعر عـاشـورايـي دو دهـه اخـيـر پـس از مـقـوله (شـهـادت) بيش از هر مفهوم ارزشي ديگر، نظر شـعـراي مـتعهّد آييني را به خود جلب كرده اند، چرا كه اين مقوله هاي ارزشي را بيشتر از هـر مـقـوله ديـگـري در جـبـهه هاي هشت سال (دفاع مقدّس) و نيز در جريان پيروزي انقلاب اسـلامـي تـجـربه كرده اند و فرازهايي از اين مفاهيم عالي ارزشي را در وجود رزمندگان اسلام به تماشا نشسته اند.

حضرت عبّاس در فرهنگ (جبهه رفته ها) به عنوان يك (نماد مقدّس عاشورايي) شناخته مي شـود كـه تـوانـسـتـه اسـت ايـن مقوله هاي ارزشي را بيش از ديگرْ (شهدا) به منصه ظهور درآورده، و جهاني را در برابر عظمت روحي خود به تكريم وادارد.