بـلقـيـس بـهـزادي، در مـثـنـوي كـوتـاه عاشورايي خود، معناي (شهادت) را در وجود سالار شـهـيدان جستجو مي كند و براي آنكه (مصبِّ عشق) را پيدا كند، راهي جز (منها كردن خودش) نمي بيند:



اي شهادت از تو معنا يافته!

قطره، از تو راه دريا يافته!



گر چه من، از قطره هم كوچكترم

شوق دريا را، به سر مي پرورم



تا مَصَبِّ عشق را، پيدا كنم

بايد از خود، خويش را منها كنم [1] .