زكـريـّا اخـلاقـي بـر اين باور ست كه جز شهيدان، كسي به وجود واژه (ميلاد) در قاموس عاشورا پي نمي برد و راز اين تولّد دوباره را، درنمي يابد:



به معراج شجاعت، جز شهيدان كس نمي بيند

ظهور واژه ميلاد در قاموس عاشورا



و بـا طـرح سؤ الي، پرده از راز سماع (شقايق هاي عريان) برمي دارد كه بر زيبايي (جمال عاشورا) افزوده است:



مگر هنگامه رقص شقايق هاي عريان ست؟

كه رنگين كرده پر در شطّ خون، طاووس عاشورا!



و بـا بـشـارت تـداوم خـطِّ سـرخ عـاشـورا از يـاران هـمراه مي خواهد كه خواب دشمن را با (كابوس عاشورا) تعبير كنند:



شهيدي جاودان، از كربلاي خون مي افشاند

به راه سرخ فردا، پرتو فانوس عاشورا



بر آريد از غلاف عشق، تيغ شعله اي ياران!

كه بيند خصم دون، تعبيري از كابوس عاشورا [1] .