از كربلاي پنج تا كربلاي حسين
رضا معتمد بر اين باور است كه كربلاي پنج ريشه در كربلا دارد، و بايد در تداوم اين خطّ سرخ كوشيد:
اي دل! دلِ در كوير، جا مانده!
از جرگه عاشقان، جدا مانده
در مركز سينه ات، شقايق وار
داغي است به نام كربلا، مانده
اين شوق، كه در تو مي درخشد باز
ارثي است كه از ستاره ها، مانده
افسرده نشسته ايّ و، در ميدان
شمشير برادرت رها مانده!
اي شاهد درد و داغ رنج، اي دل!
اي وارث كربلاي پنج! اي دل!
برخيز و، فروگذار عادت را
سرمايه خويش كن، شهادت را
فرداي تو را طليعه، يعني: اين
مفهوم بلند شيعه، يعني: اين
با بانگ بلند يا علي! برخيز
اي شيعه مرتضي علي! برخيز [1] .
پاورقي
[1] از درک آبي ها فراتر، صص 59 و 60.