بازگشت

مرثيه وداع (بسمل رامسري)






اي سرور دين، شهِ شهيدان، اِي ياور باوفاي زينب

از بهر خدا مرو بميدان، بنشين سر ديده هاي زينب



اي معني والضّحي والنُّور، مشكاة رُخ تو آتش طُور

بر قامت خستگان رنجور، داوري دَمَت شفاي زينب



اي نيّر اعظم جهانتاب، وِي تسليه بخش قلب احباب

وي لَعْل لبت عقيق ناياب، اي دُرّ گرانبهاي زينب



اي هم سخن كليم عِمران، وي همنفس مسيح دُوران

تعقيب فريضه، سَبحه جان، شد ذكر لَبت ثناي زينب



گر تو روي اي شه شهيدان، تنها به ميان قوم عُدوان

بينم اگرت بخاك غلطان، بر عرش رسد صداي زينب



كُن رحم بحال ما غريبان، اي مرهم زخم غم نصيبان

غير از تو معين در اين بيابان، نامانده كسي براي زينب



رفت اكبر نوجوان ناشاد، با قامت همچو سَرو آزاد

بُودم بجهان از اين بسي شاد، گردد قد او عصاي زينب



قاسم زده حجله از پي سور، با شاهِدِ حور خانه گور

گرديد حنا بَدَل به كافور، در حجله كدخداي زينب



از پير و جوان و خُرد و اكبر، نامانده يكي پناه بر سر

در سوك عزاي شش برادر، نيلي شده اين قباي زينب



بس كُن تو حديث جُور اعدا، اي بسمل نامراد شيدا

اي صدرنشين شاخ طوبي، اي مرغ سُخن سراي زينب [1] .




پاورقي

[1] کتاب بسمل رامسري، ص 23 - 24.