بانگ عزا عزا، در كوچه ها بپاست هنگام ماتم است، صاحب عزا خداست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين در تكيه محل، گويد مُريد عشق كو جامه سياه، زنجير من كجاست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين سينه زنان شهر، بر سينه مي زنند فرياد يا حسين، تا عرش كبرياست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين بوي عطش وزيد، بر دشت هاي خاك هر جاي اين ديار، گوئي كه كربلاست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين با خون وضو گرفت، در كوچ شهر عشق اينجا صنوبري، كز تن سرش جداست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين سالار قوم عشق، سردار اهل خون تعبير فصل نور، تفسير هل أتاست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين اين پاره پاره تن، نوباوه رسول دُردانه بتول، فرزند مرتضاست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين خورشيد اي عجب، گُل كرده در تنور آلاله هاي سرخ، بر روي نيزه هاست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين آنجا كبوتري، در خون طپيده است آنجا صنوبري، دستش ز تن جداست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين بانوي خسته اي، در قتلگاه عشق گويا كه زينب است، در ديده آشناست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين بر صدر سينه، فرزند فاطمه خوابيده شيرخوار، در دشت نينواست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين در پشت زانوان، با غم نشسته است دردي كه جاري است،اشكي كه بي صداست مظلوم حسين حسين، مظلوم حسين حسين