در مدار كهكشان امسال ماه فرودين

در مسير خويش با ماه محرّم شد قرين



در چنين فصلي كه نوروز است و آغاز بهار

خاطر ما را محرّم كرده است اندوهگين



شيعيان در ماتم سلطان مظلومان حسين

در محرّم مي كشند از سينه آه آتشين



در عزاي شاه دين امسال باغ و بوستان

جاي دارد جاي هر گل لاله رويد از زمين



در هواي عاشقان سرخ روي كربلا

سر زند از خاك گريان ارغوان و ياسمين



خيري و ختمي خجل از خاك مي آيد بيرون

سنبل و سوسن بود سرگشته و زار و حزين



زين مصيبت پاي در گل ماند سرو بوستان

تاك خم شد در غم فرزند خير المرسلين



بيد مجنون در كنار باغ با حالي پريش

مي گزد انگشت حيرت از غم سلطان دين



زان ستم هائي كه شد بر خاندان مصطفي

مي ندانم از چه رو برپا بود عرش برين



گشته اولاد علي آواره شهر و بلاد

بر مراد زاده سفيان بي شرم لعين



مي نه تنها خاكيان زين غم پريشانند و بس

عيسي مريم بود گريان به چرخ چارمين



شد ز جور و ظلم بدكيشان شهنشاهي شهيد

كز شرافت بود دربان درش روح الامين



تا قيامت داستان دل خراش كربلا

مي كند هر شيعه آزاده را اندوهگين



خصلت آزاده گي در هر كسي باشد «خليل»

اشك ريزد از دو چشم خود حزين و دل غمين