«سرمد» در خانواده اي روحاني در تهران متولد شد و از دانشكده ي حقوق فارغ التحصيل گرديد. از سن 33 سالگي به وكالت پرداخت و در دوره ي 18 مجلس شوراي ملي به نمايندگي انتخاب شد.

سرمد تا به سال 1320 ه. ش. آثار منثور و منظوم خود را در جرايد و مجلات ادبي ايران و هند منتشر كرد. وي امتياز روزنامه ي «صداي ايران» را بدست آورد و مدت 6 سال آنرا منتشر كرد. در انواع شعر طبع آزمائي نمود اما بيشتر توجهش به قصيده سرائي بود. سرمد در سال 1339 ه. ش. وفات كرد. به علت گرايش مذهبي گاهگاهي اشعاري نغز در مديحه و مرثيه ي اهل البيت (عليهم السلام) مي سرود. اين قصيده از آن جمله است: