دكتر رسا در سال 1290 ه. ش. در تهران ولادت يافت. در كودكي به اتفاق پدر و مادرش به خراسان آمد و در جوار تربت حضرت رضا (ع) مجاورت اختيار كرد. «رسا» پس از اتمام تحصيلات مقدماتي وارد دانشكده ي پزشكي تهران شد و به درجه ي دكتري در طب نائل آمد. سپس در وزارت بهداري استخدام گرديد. «رسا» با آنكه ظاهرا كارش طبابت بود ولي از آغاز نوجواني به حكم علاقه ي باطني به مطالعه ي آثار گويندگان اشتغال داشت و هيچوقت رابطه ي خود را با عالم شعر و ادب قطع نكرد. از سال 1325 ه. ش. دكتر قاسم رسا به افتخار ثناگستري و ملك الشعرائي آستان قدس رضوي مفتخر شد.

بيشتر اشعار دكتر رسا درباره ي مدايح و مراثي اهل البيت (عليهم السلام) و اشعار حكمي، اخلاقي و پند و اندرز است.

رسا در سال 1356 ه. ش. چشم از جهان فروبست.

نصايح منظوم و ديوان اشعارش در سالها 1340 -41 چاپ و منتشر گرديد.