حاج شيخ عبدالسلام در تربتي در 1298 ه. در شهر تربت حيدريه ولادت يافت. نامش را عبدالسلام و لقبش را شهاب الدين گذاشتند. حاج شيخ عبدالسلام پس از فراغ از تحصيلات مقدماتي به مشهد مشرف شد و بر اثر استعداد ذاتي و هوش سرشار در چند سال توقف درين شهر و استفاده از اساتيد بزرگ در ادب و اصول و فقه و حكمت به مراتب عاليه تحصيل نائل گرديد و برحسب معمول زمان مي بايست به نجف اشرف عزيمت نمايد. از اين رو در خدمت پدر بزرگوارش كه قصد تشرف به مكه معظمه داشته به آن ديار رهسپار مي شود. تصادف را پس از مراجعت از مكه، پدرش در كربلا وفات يافته و در حائر حسيني بخاك سپرده مي شود. بناچار مرحوم حاج عبدالسلام- بر اثر توصيه ي آخوند خراساني براي سرپرستي عائله ي خود به خراسان مراجعت مي نمايد و در شهر تربت به كار تنظيم شئون زندگاني مي پردازد.

پس از مدتي ديگر بار به مشهد مشرف شده و چند سال ديگر به اشتغالات علمي مشغول مي شود. اين سفر گر چه از لحاظ نيل به مقام شامخ اجتهاد و تحصيل كمالات و فضائل بسيار پر بار بود ولي در اثر كثرت مطالعه و زيادي بيخوابي، عارضه اي در چشمهاي آن مرحوم پيدا شد و بناچار دست از تدريس كشيد و به زادگاه خود (تربت حيدريه)


بازگشت. در تربت امور شرعي و قضائي خلق را عهده دار شد. در آخر عمر به عزلت و توجه به عوالم باطني روزگار مي گذرانيد و روزي حلال را از راه زراعت در مزرعه اي كه نزديك به شهر بود، تحصيل مي نمود و از طريق سرودن اشعار، خاطر افسرده را تسلي مي بخشيد. از شاعران گذشته بيشتر به حافظ و صائب عقيده داشت. در شعر ابتدا تخلص (خاموش) و سپس (شهاب) را برگزيد.