صابر در سال 1282 ه. ش. در همدان چشم به جهان گشود. وي در سنين كودكي به مكتب رفت و پس از آموختن قرآن مجيد و خواندن و نوشتن، با ديوان حافظ آشنا شد.

صابر در سال 1303 ه. ش. به تهران آمد و با اهل عرفان و شاعران زمان مأنوس شد و بر اثر اصرار دوستان، تهران را براي اقامت اختيار كرد.

صابر در شاعري داراي دو جنبه است: يكي جنبه ي ذوقي و عرفاني و ديگري جنبه ي مذهبي و مرثيه سرائي.

صابر همداني در هر دو رشته استادي و مهارت داشته است. وي در سال 1375 ه. به عالم باقي شتافت. مراثي صابر در مجموعه ي «بيت الاحزان» چاپ شده است.