بازگشت

سقاي لب تشنه






من واله گفتار گهربار حسينم

دلباخته و عاشق رخسار حسينم



اي لشكر بدكيش و جفا پيشه دوران

من از دل و جان يار و هوادار حسينم



سلطان زمن كرده قبولم به غلامي

سردار نيم، چاكر دربار حسينم



عشاق به جهان در طلب ديدن يارند

من در دو جهان طالب ديدار حسينم



داروي طبيبان نكند چاره ي دردم




بيمار، من از ديده بيمار حسينم



من تكيه به ديوار و در كس ننمودم

عمريست كه در سايه ي ديوار حسينم



شبها ز غم فكرت او خواب ندارم

بيدار من از دولت بيدار حسينم



در كعبه ي دل بسته ام احرام محبت

در سعي و صفا همره زوار حسينم



در دام غمش طاير دل گشته گرفتار

آزاد از آنم كه گرفتار حسينم



امروز مر راه علي (ع) راه حسين (ع) است

من هم به مثل ميثم تمار حسينم



از ديده فشانم گهر اشك بدامن

با اينهمه نقدينه خريدار حسينم



افتاده ام اندر خم چوگان بلا، ليك

در بند خم طره ي طرار حسينم



غم نيست كه سقايم و لب تشنه و ليكن

آزرده ز افسردن گلزار حسينم






تا دست من افتاد، علم گشت نگونسار

مشكم به دو دندان و علمدار حسينم



من «صالحم» اي وارث حيدر به دو عالم

اين فخر مرا بس كه عزادار حسينم