اتاه رجل فسأله: فقال ان المسألة لا تصلح الا في غرم فادح، او فقر مدقع، او حمالة مفظعة [1] .

فقال الرجل: ما جئت الا في احداهن، فامر له بمائة دينار [2] .

مردي از حضرت طلب كمك كرد، حضرت فرمود: طلب از ديگران مصلحت نيست، مگر در سه مورد: 1. گرفتاري سخت؛ 2. فقر طاقت فرسا؛ 3. ديه و خون بهايي كه نتوان پرداخت.

مرد عرض كرد: نيامدم مگر براي يكي از اين موارد، پس حضرت عليه السلام دستور فرمود، صد دينار به او عطا كردند.