[1] هنگامي كه عازم عراق بودند

كسي كه دعوت به خدا مي كند و كار نيك انجام مي دهد و مي گويد: من مسلمانم، هرگز با خدا و پيامبرش مخالفت نورزيده و دنبال اختلاف و تفرقه نيست.

ديدم كه دعوت به امنيت و نيكي و عطا و بخشش كردي، پس بدان كه بهترين امنيت ها و امان ها، امان الهي است و كسي كه در دنيا از خداوند نترسد، به خدا و روز قيامت ايمان نياورده است. بنابراين، از خدا، ترس در دنيا را مي خواهيم؛ چرا كه موجب امان ما در روز قيامت مي شود. چنانچه مراد از نامه نگاري تو احسان به من بوده، خداوند جزاي دنيا و آخرت به تو عنايت فرمايد. والسلام.

[1] عمرو بن سعيد به امام اين گونه نوشته بود: از خداوند مي‏خواهم مشکلاتي که برايت پيش خواهد آمد به تو بنماياند و آگاه کند. شنيده‏ام عازم عراق هستي، تو را به خدا از تفرقه بپرهيز، من مي‏ترسم که کشته شوي. من عبدالله بن جعفر و يحيي بن سعيد را به سوي تو فرستادم که با آنها به نزد من آيي، چرا که در پيش من در امنيت به سر خواهي برد و از صله و نيکي و مصاحبت خوب، بهره‏مند خواهي شد.