از سوي خداوند به ما اهل بيت عنايت ويژه اي شده است، بنابراين، از آنچه برايت در مورد «قدر» شرح مي دهم تبعيت نما.

همانا هر كسي كه به خير و شر «قدر» ايمان نداشته باشد، كاملا كافر شده است و هر كس معاصي را به ذمه الهي بيندازد، پس گناهي بزرگ مرتكب شده و به خداوند، افترا بسته است، همانا خداوند با كراهت بندگي نمي شود و با زور و جبر مورد عصيان نمي گردد، و بندگان را به هلاكت نمي افكند وليكن اوست مالك آنچه دارند و تواناست بر آنچه خود به آنها توانايي داده است. اگر مطيع خداوند شدند، خداوند از بندگي آنها جلوگيري نمي كند و اگر دنبال معصيت رفتند، مي تواند بر آنها منت گذارد و ميان آنها و گناه فاصله اندازد.

و اگر چنين نكند، او نبوده كه آنها را به گناه واداشته است، و آنها را بر گناه مجبور نكرده است، پس از آن كه آنها را متوجه نموده، و به آنان بيم داده است، و حجت را بر آنان تمام كرده و به آنها طاقت و تمكين عنايت نموده و راه رسيدن به آنچه كه دستور داده، و از آنچه نهي فرموده است را او به بندگان خود نشان داده و اين قدرت را عنايت فرموده كه با فرمان الهي آنچه را كه نفستان مايل نباشد، انجام ده و با نهي الهي آنچه را نفستان مايل باشد انجام ندهيد.

حمد و ستايش مقبول مخصوص خدايي است كه بندگان خود را براي اطاعت اوامرش، قوي و نيرومند آفريد كه با آن، قادر به انجام اوامر و نواهي او مي باشند و عذر كساني كه در اثر عجز قادر به انجام آنها نيستند مي پذيرد.