خداوندا! پناه من در هر سختي تويي و اميد من در شدت و ناراحتي تو هستي و تو در هر مشكلي كه براي من حاصل شد، مأمن بودي، چه ناراحتي هايي كه قلب، در آن ضعيف مي شد و عقل در آن حيران مي گشت و رفيق و يار در آن مي ماند و دشمن شماتت مي ورزيد. من با آن ناراحتي ها به پيشگاه تو آمدم و شكوه نمودم؛ چون با وجود تو به ديگران راغب نبودم، و تو مرا از آن شدايد نجات دادي، تو ولي من در هر نعمتي، و تو صاحب هر كار نيك و خيري، و تو آخرين اميدي.