(روز عاشورا وقتي كار مبارزه و جهاد سخت شد و عرصه بر خاندان عصمت و طهارت تنگ گرديد، همراهان به حضرت نگاه كردند؛ ديدند او برخلاف آنان است؛ زيرا آنان هر چه كار سخت تر مي گشت، رنگ چهره هايشان عوض مي شد و بدن ها گويي مي لرزيد و قلبشان ترسان مي شد؛ ولي حضرت رنگ چهره شان مي درخشيد و اعضا و جوارحشان آرام و قلبشان مطمئن بود. بعضي ياران به يكديگر مي گفتند: به حضرت نگاه كنيد كه هيچ هراسي گويي از مرگ ندارند و به آن اعتنايي نمي كند.

در اين لحظه حضرت فرمودند:)

بزرگواران صبور باشيد؛ مرگ جز پلي بيش نيست كه شما را از سختي ها به بهشت و نعمت هاي دائمي آن مي رساند. كدام يك از شما اكراه دارد كه از زنداني به قصر و كاخ مجللي منتقل شود؛ ولي براي دشمنان شما، مرگ، پل انتقال از قصر، به زندان و عذاب است. همانا پدرم از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي من نقل فرمود كه دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ پلي است براي ياران من به سوي بهشت و براي دشمنان خدا به سوي جهنم، نه من مطلب ناروايي گفتم و نه به من چنين گفته شده است.