خداوندا! قضا و قدر از ناحيه ي توست و حول و قوه براي تو. و هيچ خدايي غير از تو نيست. دل اوليايت را محل اراده ي خود نمودي و عقل آنان را جايگاه اوامر و نواهي خود قرار دادي. هر گاه اراده كني و هر چه بخواهي از اسرار دروني آنان را به جوش و خروش در مي آوري و آنچه را به آنها فهماندي بر زبانشان جاري مي كني، كه آن فهم و عقل تو را مي خواند و با آن حقايقي كه به آنان عطا فرمودي تو را مي خوانند و من از آنچه به من آموختي دانستم، آنچه را كه به من نشان دادي، و جايگاهم را تعيين فرمودي و بايد براي آن شكر گزاري نمايم.

خداوندا! با تمام اين اوصاف به تو پناه مي برم و به حول و قوه ي تو پناهنده هستم. به قضا و حكمتت راضي و خشنودم و در هر مسيري كه برايم معين فرمايي حركت خواهم نمود، و به اراده و قصد، تو، قصد مي كنم و به هر چه تو راضي هستي من نيز رضايت دارم. و به آنچه تو، مرا به آن دعوت نمودي كوتاهي نخواهم ورزيد.

به سوي آنچه به من نشان دادي و معرفي نمودي سرعت مي ورزم و در شريعت تو قدم مي نهم. و در آنچه مرا بصيرت دادي، با بصيرت خواهم بود و مواظبت بر آنچه كه وظيفه ي مواظبت دارم، وظيفه ي خود نموده ام.

[بارالها]! مرا از عنايت خود محروم مفرما و از درگاه توجهت، خارج مكن و از حول و قوه ي خود بي نصيب مفرما، و مرا از هدفي كه به وسيله آن به اراده ي تو مي رسم خارج مكن. پيشرفتم را بر بصيرت قرار ده و روحم را هدايت نما و راه و روشم را بر صحت و رشاد مقرر فرما تا اين كه مرا به آرزوهايم برساني و بهشت را جايگاهم نمايي.

[خدايا!] پناه بده اوليائت را از اينكه بواسطه ي من مورد امتحان واقع شوند و آنان را در معرض آزمايشي قرار بده كه با رحمتت موجب برگزيده شدنشان شود و آنان را در راه پيمودن راه من خالص گردان و مرا به پدران صالح ام ملحق نما.