مردم! شما را به تقواي الهي سفارش مي كنم و از روزها و ايام آن (لحظات مرگ و جان كندن) مي ترسانم، و نشانه هاي آن روزها را به شما اعلام مي كنم.

گويي مرگ با آن قيافه ي وحشتناك و حضور نامطلوب و طعم ناگوار خويش به جانتان پنجه انداخته و شما را در آغوش گرفته و بين شما و كارتان فاصله افكنده است. پس [با اين حال] آيا در طول عمرتان فقط به فكر سلامتي جسم خود هستيد؟!

مي بينم شما را كه ناگهان، گرفتار مرگ شده ايد، مرگي كه شما را از روي زمين به دل آن خواهد كشيد و از بالاي آن به پايين خواهد آورد، و از انس و آشنايي به وحشت و ترس خواهد كشاند و از ايمني و امان و روشني، به تاريكي خواهد برد، و از وسعت و فراخي به تنگي خواهد كشيد. آن جايي كه هيچ دوستي، ديدار كننده و هيچ مريضي، ملاقات كننده و هيچ فرياد كننده اي فريادرسي ندارد.

خداوند ما و شما را بر لحظات سخت آن روز ياري رساند و از عقاب آن نجاتمان دهد و ثواب فراواني به ما و شما عنايت فرمايد.

بندگان خدا! اگر همين لحظات كوتاه مسير ما بود، سزاوار بود كه انسان همواره در فكر آن باشد و دنيا را به كلي فراموش نمايد و بكوشد تا از اين هول خطرناك نجات يابد، در حالي كه انسان پس از مرگ در گرو اعمال خويش است، و او را براي بازرسي اعمالش متوقف خواهند نمود. در حالي كه ياوري ندارد كه او را كمك كند و پشتيباني كه از او رفع بلا نمايد. آن روزي است كه «لا ينفع نفسا ايمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت في ايمانها خيرا قل انتظروا انا منتظرون».

(بندگان خدا) شما را به تقواي الهي سفارش مي كنم، چرا كه خداوند به كسي كه تقوا پيشه كند، ضمانت داده كه او را از آنچه در نزدش مكروه است، به آنچه كه او، دوست دارد، منتقل نمايد. و از آنجايي كه فكر نمي كند به او روزي بخشد.

بر حذر باش كه از آناني مباشي كه براي مردم به خاطر گناهانشان بترسد. و حال آن كه از عقوبت گناه خود غافل باشد، چرا كه خداوند فريب نخواهد خورد و جز به طاعت، به آنچه كه در نزد اوست كسي، نخواهد رسيد. ان شاء الله.