حادثه اي در تاريخ سراغ نداريم كه تمام ابعادش جاودانه مانده باشد. از وقايع و حوادث مهم، تنها بخشي و يا نامي از آنها در كتاب ها و خاطره ها باقي مانده است.

به جرأت مي توان گفت حادثه اي كه ماندگار و جاويدان است، حادثه ي عظيم و سرنوشت ساز عاشوراست. حادثه اي كه اهل آسمان و زمين به نحوي در آن شريكند و هيچ گاه از طراوت و تازگي نمي افتد، چرا كه نقش اول اين واقعه را كسي بر عهده دارد كه مورد لطف و عنايت شديد حضرت حق است.

آري، حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام قهرمان اين حماسه و حادثه بزرگ است. حادثه اي كه اگر اتفاق نمي افتاد، امروزه از اسلام عزيز جز اسمي و از قرآن جز رسمي باقي نمانده بود، و حماسه و فداكاري او بود كه جان تازه اي در كالبد اسلام دميد، قرآن را معنا و تفسير كرد و سر فرمايش رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم را روشن ساخت كه: «حسين مني و انا من حسين، احب الله من احب حسينا».

پيشواي شهيدان، در اين حماسه و حركت ماندگار جملات و كلماتي را ايراد فرموده است كه به معجزه مي ماند، چرا كه خود حضرت و حركت و قيامش، و ماندگاري و طراوت و تازگي آن پس قرن ها، همه معجزه است. حضرت عليه السلام، چه آن جا كه حماسي و پرشور است و چه آن جا كه به صورت دعا و راز و نياز با خداست و چه در آن گاه كه آهنگ زيباي موعظه و پند به خود گرفته، در فصاحت و بلاغت در اوج خود است، و چرا چنين نباشد كه او تربيت يافته ي امير بيان حضرت علي عليه السلام است. اين جاست كه بايد حماسه سرايان، واعظان، متكلمان، فلاسفه، ادباء و فصحا در برابرش سر تعظيم و كرنش فرود آورند و يك صدا فرياد برآورند: «بأبي أنت و أمي و نفسي يا أباعبدالله».

اولين كسي كه با فراست به جهانيان فهماند كه بعد از كلام الهي، كلمات و سخنان اولياي خدا معجزه است و هيچ سخنوري، ياراي بيان يك جمله ي آن را ندارد، مرحوم سيد رضي رحمه الله بود كه با جمع آوري نهج البلاغه، حضرت علي عليه السلام را به بشريت معرفي نمود، و پس از ايشان مرحوم والد با جمع آوري بلاغة الحسين عليه السلام فصيح ترين كلام بعد از علي عليه السلام را به جهان شناساند. بلاغة الحسين عليه السلام (كتاب حاضر) در بردارنده ي خطبه ها، نامه ها، دعاها و كلمات قصار حضرت است كه از ميان سخنان آن امام بزرگوار، به شيوه ي نهج البلاغه (با نگرش خاص به فصاحت و بلاغت) جمع آوري گرديده است، و اين نخستين كتابي است كه حضرت را از اين زاويه معرفي مي نمايد. مرحوم مؤلف، كه از مجتهدان بنام زمان خود بود، در جوار بارگاه ملكوتي و تربت خونين حضرت سيدالشهداء عليه السلام متولد و نشو و نما كرده و در همان سرزمين پاك و مقدس از محضر مراجع و علماي بزرگ زمان استفاده كرده و به درجه ي عالي اجتهاد رسيدند و علاوه بر كتاب حاضر، كتاب هاي فقهي، اصولي، كلامي و حديثي مهمي به قلم معظم له به رشته ي تحرير درآمده است. و كتاب بلاغة الحسين چند بار به زبان هاي فارسي و اردو چاپ شده است، ولي چاپ حاضر ويژگي خاص و فوق العاده دارد، زيرا متن اصلي آن توسط آقاي سيد محمد حسين اعتماد تحقيق و به دقت و حوصله ي فراوان تطبيق و مقابله شده است و هم چنين ترجمه اي نسبتا سليس و روان با حفظ مطابقت براي آن نگاشته شده است كه در اين زمينه فضلاي گرانقدر حوزه ي علميه مترجم را ياري نموده اند، از آنان تقدير و تشكر مي شود.

در پايان از جناب آقاي شيخ عباس مداحي و جناب آقاي ميرزا مهدي (فرزند محمد حبيب الله) كه براي طبع و نشر كتاب زحمات فراواني كشيده اند تقدير و تشكر مي شود و ان شاء الله جزا و اجر واقعي را از آن امام همام دريافت دارند.

اللهم ارزقني شفاعة الحسين يوم الورود.

سيد محمد حسين موسوي مشكوة (اعتماد)

قم 5 ذي الحجة الحرام 1421