اي مردم از آنچه خداوند اولياء خود را به آنها پند داده عبرت گيريد، همانند بدگوئي او از راهبان مسيحي، آنگاه كه فرمود: «چرا بزرگان دين مسيحي آنان را از گفتار زشتشان بازنداشتند»، و فرمود: «آنانكه از بني اسرائيل كافر شدند بوسيله داود و عيسي بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند، زيرا عصيان كرده و از حد خود تجاوز مي كردند، آنان از كردارهاي زشتي كه عمل مي كردند نهي نمي نمودند، و چه كار بدي مرتكب مي شدند».

و دليل آنكه خداوند ايشان را سرزنش كرد آن بود كه كارهاي زشت و فسادانگيز را از ستمكاران روزگارشان مي ديدند، امّا ايشان را از آن نهي نمي كردند، تا از آنان بهره هاي مادي ببرند و از دشمني شان در امان باشند، در حالي كه خداوند مي فرمايد: «از مردم نهراسيد و تنها از من خوف داشته باشيد»، و مي فرمايد: «از زنان و مردان با ايمان گروهي بر گروه ديگر برترند،

آنان را به كارهاي نيك امر و از كارهاي زشت بازمي دارند».

خداوند ابتدا از امر به معروف و نهي از منكر كه امري واجب است نام مي برد، زيرا مي داند كه هرگاه انجام پذيرد همه واجبات آسان و مشكل آنها انجام مي گيرد، چرا كه امر به معروف و نهي از منكر به اسلام مي خواند، ضمن آنكه كارهاي زشت را رد و با ستمكاران مخالفت مي ورزد و نيز تقسيم بيت المال و غنائم و گرفتن صدقات از جايگاههاي آن و مصرف كردنش در راههاي درست آن مي باشد.

اي مردمان نيرومند، شما گروهي هستيد كه به دانش و نيكي و خيرخواهي شهرت يافته ايد، در پرتو دين خدا در دلهاي مردم عظمت و مهابت يافته ايد، شرافتمند از شما حساب مي برد، و ضعيف و ناتوان شما را گرامي مي دارد، و كساني كه با شما در يك درجه اند و بر آنها حق نعمتي نداريد، شما را بر خود مقدّم مي دارند، در حاجتها شفاعت مي كنيد، آنگاه كه از خواهندگانش دريغ مي دارند، و در راه همچون پادشاهان با هيبت و همچون بزرگان با افتخار راه مي رويد.

آيا همه اينها بخاطر آن نيست كه از شما انتظار مي رود به حقوق الهي قيام كنيد، و اگر چه از بسياري از حقوق خداوند كوتاهي مي كنيد،

و حق پيشوايان را خفيف مي شماريد، اما حق ناتوانان را ضايع ساختيد، و اما حق خودتان را به گمانتان طلب كرده ايد، نه مالي را بذل كرده ايد، و نه جاني را در راهي كه براي آن خلق شده در مخاطره انداخته ايد، و نه در راه خدا يا خويشاوندي دشمني ورزيده ايد.

و شما از خداوند انتظار داريد كه شما را در بهشت ساكن گرداند و همنشين پيامبرانش بنمايد و از عذابش در امان دارد، من بر شما كه بر گردن خدا منت مي نهيد، مي ترسم كه از طرف خدا بر شما عذاب و گرفتاري فرود آيد، زيرا شما به مقام بزرگي رسيده ايد كه ديگران دارا نيستند و بر ديگران يافته ايد، نيكان و پاكان را احترام نمي كنيد، در صورتي كه شما به خاطر خدا در ميان مردم مورد احترام هستيد.

شما به چشم خود مي بينيد كه پيمانهاي الهي را مي شكنند و با قوانين خدا مخالفت مي كنند، ولي بيم و هراسي به خود راه نمي دهيد، با آنكه از نقض عهد و پيمان پدرتان به هراس مي افتيد، ولي پيمانهاي رسول خدا شكسته و خوار و بي مقدار گشته است، امّا شما هيچ اهميت نمي دهيد، افراد كور و لال و زمين گير در كشور اسلامي بدون سرپرست و مراقبت مانده اند و بر آنها رحم نمي شود، شما در خور موقعيّت و منزلت خويش كار نمي كنيد، و با كسي هم كه وظيفه خود را در اين مورد انجام مي دهد ياري و همكاري نمي كنيد، و با سازش و همكاري و مسامحه با ستمكاران خود را آسوده مي داريد، خداوند فرمان جلوگيري از منكرات و بازداشتن مردم از آنها را داده است، ولي شما از آن غافليد.

مصيبت شما عالمان امت از همه بيشتر است، زيرا موقعيت و منزلت عالمان دين مورد تعرض قرار گرفته است، و اي كاش اين را مي دانستيد، زيرا زمام امور بايد در دست كساني باشد كه عالم به احكام الهي و امين حلال و حرام او هستند، و شما داراي اين مقام بوديد و از دستتان گرفتند، و هنگامي اين مقام را از دست شما گرفتند كه از پيرامون حق پراكنده شديد و با وجود دليل روشن در سنت پيامبر اختلاف ورزيديد.

و اگر در راه خدا مشكلات را تحمّل كرده، در برابر آزارها و فشارها شكيبائي از خود نشان مي داديد، زمام امور در قبضه شما قرار مي گرفت و همه امور با نظر شما گردش مي كرد، ولي شما ستمگران را بر موقعيت خود مسلّط ساختيد و امور خدا را به آنان تسليم كرديد، تا با شبهات كار كنند و در شهوات و هوسرانيهاي خود پيش روند، آنان را بر اين مقام مسلّط نساخت مگر گريز شما از مرگ و دلبستگيهايتان به زندگي چند روزه دنيا.

شما با اين كوتاهيها ناتوانان را زير دست آنها قرار داديد، تا گروهي را برده و مشهور و گروه ديگر را براي زندگي توأم با شكست بيچاره سازند، و به پيروي از اشرار و در اثر گستاخي در پيشگاه خداوند جبار در اداره حكومت با ميل و هواي خود رفتار كنند و دل به رسوائي و هوسراني بسپارند.

در هر شهري از شهرها گوينده اي بر فراز منبر مي فرستد و همه كشور اسلامي زير پاي آنهاست و دستشان در همه جا باز است و مردم برده آنان و در اختيارشان هستند، هر دستي كه بر سر آنها فروكوبد نمي توانند از خود دفاع كنند، دسته اي زورگو و معاندند كه بر هر ناتوان و ضعيفي فشاري مي آورند، و برخي فرمانروايند كه به خداي آفريدگار و ميراننده عقيده اي ندارند.

شگفتا از اين وضع، چرا در شگفت نباشم در حالي كه زمين در تصرف فردي ستمگر و دغل كار و باجگيري نابكار است كه بر مؤمنان بي هيچ ترحم و دلسوزي حكمراني مي كند، و خدا در كشمكش ميان ما حاكم و او به حكم خود بين ما داور است.

پروردگارا! اين حركت ما نه بخاطر رقابت و بر سر حكومت و قدرت و به منظور بدست آوردن مال دنياست، بلكه بخاطر آنست كه نشانه هاي دين تو را به مردم نشان دهيم، و اصلاحات را در كشور اسلامي آشكار سازيم، تا بندگان ستمديده ات از چنگ ظالمان در امان باشند و واجبات و احكام و سنتهاي تو اجرا گردد.

اينك (شما اي بزرگان) اگر مرا ياري نكنيد ستمگران بر شما چيره مي گردند و در پي خاموش ساختن نور پيامبرتان مي كوشند، و خداوند ما را كافي بوده و بر او توكل مي كنيم و بسوي او تضرع نموده و بازگشت بسوي اوست.