از امام باقر عليه السلام روايت شده كه فرمود: نزد امام حسين عليه السلام بودم، مردي از بني اميه كه از شيعيان ما بود نزد ايشان آمد و گفت: اي پسر پيامبر از درد پا نمي توانم نزد تو بيايم، فرمود: چرا دعاي مرا نمي خواني، گفت: اي پسر رسول خدا چه بخوانم؟ فرمود:

«ما گشايشي بزرگ را برايت محقق ساختيم، تا خداوند خطاهاي گذشته و آينده ات را ببخشايد، و نعمتش را بر تو تمام گرداند و به راه راست هدايت كند، و ياري ارزشمندي را نصيبت نمايد، او كسي است كه آرامش را در قلوب مؤمنان قرار داد تا بر ايمانشان افزوده شود، لشكريان آسمانها و زمين از خداوند است و او دانا و حكيم است، تا زنان و مردان مؤمن را در بهشتهايي كه در زير آنها نهرها جاري است داخل گرداند و در آن جاودانه اند، و گناهانشان را ببخشايد و اين امر نزد خداوند رستگاري بزرگي است، و منافقين و زنان و مردان مشرك را عذاب كند، كساني كه نسبت به خداوند بدگمانند و گمان بد در موردشان تحقق مي پذيرد و خداوند بر آنان غضب كرده و لعنتشان مي كند و جهنم را برايشان مهيا مي سازد كه بد جايگاهي است، لشكريان آسمانها و زمين از آن خداوند است و او استوار و حكيم است.»