پروردگارا! آغاز هر چيز از توست و اراده انجامش در اختيار تو، و نيرو و توان از آن توست، و تو خدايي هستي كه معبودي جز تو نمي باشد، جانهاي اوليائت را جايگاه اراده و محل مشيت خود مقرر فرمودي، و در افكارشان اوامر و نواهيت را قرار دادي، تا يك لحظه از ياد تو غافل نگردند.

و تو آنگاه كه اراده امري را بنمائي، در افكارشان آنچه خود در آنها بوديعت نهاده اي را بحركت درآورده، و بر زبانشان آنچه خود به آنان تفهيم كرده اي را جاري مي سازي، با عقلهايي كه تو را خوانده و با حقائقي كه به آنان ارزاني داشته اي بسوي تو مي خوانند، و من مي دانم از آنچه بمن آموخته اي، از چيزهايي كه تو بر آنها شايسته سپاس مي باشي، از چيزهايي كه به من نشان داده اي و بسوي آن مرا پناه داده اي.

خداوندا! و با اين وجود به نيرو و توان تو پناهنده، و به قضا و قدرت كه در علمت مرا در جهت آن قرار دادي، و در مسير آن بحركت درمي آيم، و به آنچه تو بخواهي مصمم مي گردم، راضي هستم، در حالي كه به آنچه تو بدان از من خشنود مي باشي بخيل نيستم، و از آنچه تو مرا بدان خوانده اي كوتاهي نمي كنم، و به آنچه مرا بدان آشنا ساخته اي سبقت مي گيرم، و به آنچه تو مرا بدان آغاز نموده اي آغاز مي نمايم، از راه هدايت تو هدايت مي جويم، آنچه امر به رعايتش نمودي رعايت مي نمايم، پس مرا از رعايتت خالي ننما، از عنايتت خارج نساز، و مرا از فيض رسيدن تأييدت عاجز و ناتوان قرار نده، و از راهي كه به خشنودي تو مي رسم مرا خارج نكن.

حركتم را بر اساس روشنگري، و راهم را با هدايت، و زندگيم را قرين رشد و تعالي قرار ده، تا مرا هدايت نموده و ديگران نيز بوسيله من راهنمائي گردند، و در آنچه تو خواهان آن بوده و به جهت آن مرا خلق كرده اي، و بسوي آن پناه داده اي، مرا وارد سازي.

و اوليائت را از اينكه بوسيله من امتحان شوند در پناه خود گير، و با رحمتت و در نعمتت آنان را امتحان و آزمايش نما، آزمايشي كه سبب برگزيدن آنها و پاك شدن آنها از زشتيها و راهنمائي آنان براهي كه من رفته ام باشد، و مرا به پدران و خويشاوندان رستگارم ملحق نما.