آن حضرت از دوران نوجواني كه شاهد انحراف خلافت اسلامي از مسير اصلي خود بود، از موضعگيريهاي سياسي پدر خود پيروي و حمايت مي كرد.

در روايات آمده كه در زمان خلافت عمر روزي وارد مسجد شد و ديد عمر بر فراز منبر نشسته است، با ديدن اين صحنه بالاي منبر رفت و به عمر گفت: از منبر پدرم پائين بيا و بالاي منبر پدرت برو، عمر گفت: پدرم منبر نداشت، آنگاه او را در كنار خود نشانيد و پس از آنكه از منبر پائين آمد، او را به منزل خود برد و پرسيد: اين سخن را چه كسي به تو ياد داده است، او پاسخ داد: هيچكس.

همچنين در دوران خلافت پدرش در صحنه هاي سياسي و نظامي در كنار آن حضرت قرار داشت، او در هر سه جنگي كه در اين دوران براي پدرش پيش آمد شركت فعال داشت، در جنگ جمل فرماندهي جناح چپ سپاه پدرش را به عهده داشت، و در جنگ صفّين چه از راه سخنرانيهاي پرشور و تشويق ياران علي عليه السلام جهت شركت در جنگ، و چه از رهگذر پيكار با آنان نقش فعّالي را به انجام رسانيد.

پس از شهادت حضرت علي عليه السلام در كنار برادر خويش قرار گرفت، و هنگام حركت نيروهاي ايشان به سمت شام همراه آن حضرت بود، و آنگاه كه معاويه پيشنهاد صلح را مطرح كرد، امام حسن عليه السلام با ايشان و عبداللَّه بن جعفر در اين زمينه مشورت نمود.