408. مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمي: در روايت هاي مُرسَل [1] آمده است كه شُرَيح مي گويد: به مسجد پيامبر خدا درآمدم كه ديدم امام حسين عليه السلام به سجده افتاده و گونه اش را بر خاك مي مالد و مي گويد: «سرور و مولاي من! آيا اندام مرا براي گُرزهاي آهنين آفريدي يا معده و روده ام را براي نوشيدن آب داغِ دوزخ، خلق كردي؟ [2] خداي من! اگر مرا به سبب گناهان، بازخواست كني، تو را به كَرَمت بازخواست مي كنم و اگر مرا با خطاكاران محبوس كني، آنان را از محبّتم به تو باخبر مي سازم.

سرور من! فرمان بُرداري از تو براي تو سودي ندارد و سرپيچي من، به تو زياني نمي رساند. پس آنچه به تو سودي نمي دهد، به من بده و آنچه به تو زياني نمي رساند، بر من ببخش، كه تو مهربان ترينِ مهرباناني».