385. الكافي - به نقل از بِشْر بن غالب اسدي -: امام حسين عليه السلام فرمود: «هر كس آيه اي از كتاب خدا را در قرائت نمازش بخواند، در برابر هر كلمه، صد حسنه برايش نوشته مي شود و چون در غيرِ نماز بخواند، خداوند، در برابر هر كلمه اش براي او ده حسنه مي نويسد و اگر گوش به قرآن بسپارد، خداوند، براي هر كلمه يك حسنه برايش مي نويسد و اگر در شبي قرآن را ختم كند، فرشتگان بر او درود مي فرستند تا شب را به روز برساند و اگر روز، ختم كند، نگهبانان (فرشتگان) تا شب بر او درود مي فرستند و يك دعاي مستجاب دارد و اين برايش از آنچه ميان آسمان و زمين هست، بهتر است».

گفتم: اين براي كسي است كه قرآن را [حفظ دارد و] قرائت مي كند؛ امّا كسي كه [حفظ ندارد و] قرائت نمي كند، چه؟

فرمود: «اي برادر اسدي! خداوند، بخشنده و بزرگوار و كريم است. اگر همان چيزي را كه با خود (در ياد) دارد، بخواند، خدا آن پاداش را به او عطا مي كند».

386. الأمالي، صدوق - به نقل از سعد بن طريف، از امام باقر، از امام زين العابدين، از امام حسين عليهم السلام -: پيامبر خدا فرمود: «هر كس، ده آيه در هر شب بخواند، [نامش] جزو غافلان نوشته

نمي شود و هر كس پنجاه آيه بخواند، جزو ذاكران نوشته مي شود و هر كس صد آيه بخواند، جزو مطيعان نوشته مي شود و هر كس دويست آيه بخواند، جزو خاشعان نوشته مي شود و هر كس سيصد آيه بخواند، جزو رستگاران نوشته مي شود و هر كس پانصد آيه بخواند، جزو كوشندگان نوشته مي شود و هر كس هزار آيه بخواند، برايش يك قِنْطار نوشته مي شود. قنطار، پنجاه هزار مثقال طلاست و هر مثقال، 24 قيراط است كه كوچك ترين قيراط، مانند كوه اُحُد و بزرگ ترينِ آنها از زمين تا آسمان است».