368. وقعة صفّين - پس از يادكرد سخن اميرمؤمنان و امام حسن عليه السلام در فراخوان مردم به جهاد قبل از حركت براي جنگ با معاويه -: سپس، حسين بن علي عليه السلام به سخنراني ايستاد و خدا را ستود و او را ثنا گفت، آن گونه كه سزاوارش بود و پس از آن فرمود: «اي كوفيان! شما دوستان [ما] و بزرگواريد و جامه زيرينيد، و نه رويين. بكوشيد آنچه را ميان شما كهنه گشته، احيا كنيد و آنچه را بر شما دشوار گشته، آسان سازيد و آنچه را پراكنده شده، پيوند دهيد. هان كه جنگ، شرّش زشت و مزه اش تلخ است و جرعه هايي به سختي فرو رونده است! هر كس خود را براي آن آماده كند و ساز و برگش را فراهم آورد و جراحت هايش به گاه ورود، او را رنجيده نكند، مردِ جنگ است و هر كس بدان بشتابد، پيش از آن كه هنگامش در رسد و بي آن كه ببيند چه كاري بايد برايش انجام دهد، سزاوار آن است كه به قومش سودي نرساند و خود را تباه كند. به ياري خدا، از او مي خواهيم كه با [ايجاد] الفتش، شما را استوار بدارد».

سپس فرود آمد و بيشترِ مردم، دعوت علي عليه السلام را در حركت و جهاد، اجابت كردند.