352. الكافي - به نقل از عامر بن سمط، از امام صادق عليه السلام -: مرد منافقي، مُرد. امام حسين عليه السلام بيرون آمد و همراه [جنازه] وي به راه افتاد كه يكي از وابستگان خود را ديد. به او فرمود: «فلاني! كجا مي روي؟».

گفت: از اين كه بر جنازه اين منافق نماز بگزارم، مي گريزم.

امام حسين عليه السلام به او فرمود: «دقّت كن كه سمتِ راست من بِايستي و مانند آنچه از من مي شنوي، بگو».

چون وليّ ميّت بر او تكبير گفت، امام حسين عليه السلام گفت: «اللَّه اكبر. خدايا! فلاني، بنده ات، را لعنت كن؛ هزار لعنتِ گِرد آمده، نه پراكنده. خدايا! اين بنده ات را ميان بندگان و شهرهايت رسوا كن و داغيِ آتشت را به او برسان و سخت ترين كيفرت را به او بچشان، كه او با دشمنانت دوستي و با دوستانت دشمني مي ورزيد و با اهل بيت پيامبرت دشمن بود».