اذان گفتن براي كاستن از سردي هوا
336. تاريخ بغداد - به نقل از بشر بن غالب اسدي -: گروهي از مردم انطاكيه [1] بر امام حسين عليه السلام درآمدند. ايشان از وضعيت شهر و رفتار فرمان روايشان پرسيد. آنان از آن جا به نيكي ياد كردند، جز آن كه از سرما گِلِه نمودند.
امام حسين عليه السلام فرمود: «پدرم، از جدّم پيامبر خدا حديث كرد كه فرمود: هر شهري كه براي نماز، بسيار اذان بگويد، سرمايش مي رود (/ از سرمايش كاسته مي شود)». [2] .
پاورقي
[1] انطاکيه، شهري بزرگ در غرب ترکيه و از نقاط مرزي روم قديم است که صدها کيلومتر با مدينه فاصله دارد.
[2] جالب توجّه است که امام عليه السلام اين گونه به مسائل اجتماعي و سياسي جهان اسلام توجّه داشته و حتّي از نقاطي مانند انطاکيه که با مراکز مهم جهان اسلام فاصله داشته، پرس و جو کرده است. امّا درباره راهحلّي که امام عليه السلام ارائه داده، ميتوان گفت که منظور، سرماي زيانآور و آزاردهنده بوده است که بيشک و بر طبق ادلّه قرآني و روايي، همان گونه که اطاعت الهي در جلب نعمت و رحمت الهي مؤثّر است، در رفع چنين تنگناهايي نيز مؤثّر است که اذان هم ميتواند از اين گونه طاعتها به شمار آيد و اثربخش باشد. خداوند ميفرمايد «و اگر ساکنان آباديها ايمان ميآوردند و تقوا ميورزيدند، برکات را از آسمان و زمين بر آنان ميگشوديم» (اعراف: آيه 96).