325. دعائم الإسلام: به امام حسين عليه السلام گفته شد: عبد اللَّه بن عامر، [1] امروز، فلان مقدار صدقه داد و فلان تعداد، بنده آزاد كرد.

فرمود: «حكايت عبد اللَّه بن عامر، حكايتِ دزدي است كه از حاجيان مي دزدد و سپس، آنچه را دزديده، صدقه مي دهد. صدقه پاكيزه، صدقه كسي است كه بر پيشاني اش عَرَق نشسته و چهره اش غبار گرفته باشد».

به امام صادق عليه السلام گفته شد: منظور ايشان كه بود؟

فرمود: «مقصودش علي عليه السلام بود [كه از دست رنجِ خويش، نه از بيت المال، صدقه مي داد] ».

326. تاريخ أصبهان - به نقل از ابو اسحاق، از امام حسين عليه السلام -: پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: «كسي كه مالي را از حرام به دست مي آورد و سپس، آن را صدقه مي دهد، از او پذيرفته نمي شود، مگر مانند [قبوليِ صدقه] زن زناكاري كه مزد زنايش را به بيماران، صدقه مي دهد!».