222. كتاب من لا يحضره الفقيه - به نقل از سالم، از امام صادق عليه السلام -: پيامبر خدا به علي عليه السلام به تنهايي وصيّت كرد و علي عليه السلام به حسن و حسين عليهما السلام هر دو، وصيّت كرد و حسن عليه السلام پيشواي حسين عليه السلام بود.

مردي روز عرفه بر حسن عليه السلام درآمد، در حالي كه ايشان، غذا مي خورد و حسين عليه السلام روزه بود. بعد از درگذشت حسن عليه السلام، روز عرفه بر حسين عليه السلام درآمد، در حالي كه ايشان غذا مي خورد و علي بن الحسين عليه السلام روزه داشت. آن مرد به حسين عليه السلام گفت: بر حسن عليه السلام درآمدم، در حالي كه غذا مي خورد و تو روزه بودي و سپس، بر تو درآمدم و روزه نيستي؟!

حسين عليه السلام فرمود: «حسن عليه السلام [آن زمان] امام بود و روزه نگرفت تا روزه عرفه، سنّت و [به عنوان يك عمل واجب] مورد تأسّي مردم نشود و چون درگذشت، من، امام هستم و خواستم كه روزه من، سنّت و مورد تأسّي مردم نشود».

223. مستدرك الوسائل - به نقل از مسروق -: روز عرفه بر امام حسين عليه السلام درآمدم، در حالي كه كاسه هاي سَويق، [1] جلوي ايشان و يارانش قرار داشت و قرآن ها هم در دامن هايشان بود و منتظر افطار بودند. از او مسئله اي پرسيدم. پاسخ گرفتم و بيرون آمدم و بر امام حسن عليه السلام درآمدم، در حالي كه مردم بر سفره هايي كه غذاهاي آماده بر آن نهاده بودند، درمي آمدند و مي خوردند و مي بُردند. ايشان، ديد كه حالم دگرگون است. فرمود: «اي مسروق! چرا نمي خوري؟».

گفتم: اي سَرور من! روزه دارم و چيزي را مي خواهم بگويم.

فرمود: «هر چه مي خواهي، بگو».

گفتم: پناه مي بريم به خدا از اين كه شما (حسن و حسين عليهما السلام) با هم اختلاف داشته باشيد. بر حسين عليه السلام درآمدم و ديدم كه منتظر افطار است و بر شما درآمدم و در چنين وضعيتي هستي!

امام عليه السلام مرا به سينه اش فشرد و فرمود: «اي پسر اَشرَس! آيا نمي داني كه خداي متعال، ما را به تربيت امّت، فرا خوانده است و اگر همه بر يك كار گِرد آييم، شما نمي توانيد كار ديگري انجام دهيد؟ من روزه نگرفتم، براي كساني كه روزه نيستند و برادرم روزه گرفت، براي روزه داران.

224. كتاب من لا يحضره الفقيه - به نقل از يعقوب بن شعيب -: از امام صادق عليه السلام درباره روزه روز عرفه پرسيدم. فرمود: «اگر مي خواهي، روزه بگير و اگر مي خواهي، روزه نگير».

سپس فرمود: «مردي نزد امام حسن و امام حسين عليهما السلام آمد و يكي را روزه دار يافت و ديگري را نه. علّت را از آن دو پرسيد. فرمودند: «اگر روزه بگيري، خوب است و اگر نگيري، جايز است».