119. تاريخ الطبري - به نقل از عقبة بن سمعان -: چون امام حسين عليه السلام از مكّه بيرون آمد، فرستادگان عمرو بن سعيد بن عاص به فرماندهي يحيي بن سعيد، راه را بر او گرفتند و گفتند: بازگرد. كجا مي روي؟

امام حسين عليه السلام خودداري ورزيد و ره سپار شد و دو گروه، با تازيانه با هم درگير شدند.

چون امام حسين عليه السلام و يارانش به شدّت [از پيروي آنان] امتناع ورزيدند و امام حسين عليه السلام به راه خود رفت، آنان فرياد كشيدند: اي حسين! آيا از خدا پروا نمي كني؟ از جماعت بيرون مي روي و ميان امّت، جدايي مي افكني؟

امام حسين عليه السلام [در پاسخ] گفته خداي را شاهد آورد: ««عملم از آنِ خودم است و عمل شما از آنِ خودتان. شما از آنچه من مي كنم، بيزاريد و من، از آنچه شما مي كنيد، بيزارم»».

120. تاريخ الطبري - به نقل از حسين بن عقبه مرادي -: زبيدي، از عمرو بن حجّاج نقل مي كند كه چون به ياران امام حسين عليه السلام نزديك شد، به آنان گفت: اي كوفيان!

به اطاعت [از خليفه] و همراهي جماعت، پايبند باشيد و در كشتن كسي كه از دين بيرون رفته و با پيشوا مخالفت كرده است، ترديد مكنيد.

امام حسين عليه السلام به او فرمود: «اي عمرو بن حَجّاج! آيا مردم را بر من مي شوراني؟ آيا ما از دين، بيرون رفتيم و شما در آن، استوار مانديد؟! هان! به خدا سوگند، چون قبضِ روح شديد و با همين اعمالتان مُرديد، خواهيد دانست كه كدام يك از ما از دين، بيرون رفته و چه كسي به درآمدن در آتش، سزاوارتر است!».