78. الملهوف - به نقل از امام حسين عليه السلام (از سخنان ايشان، هنگامي كه تصميم به عزيمت به عراق گرفت) -: رضايت خدا، رضايت ما اهل بيت است؛ بر بلايش صبر مي كنيم و او هم پاداش صابران را تمام و كمال، به ما مي دهد.

79. الإرشاد: از فَرَزدَق شاعر، روايت شده است كه گفت: در سال شصتم [هجري] مادرم را به حج بردم. هنگامي كه شترش را مي راندم تا داخل حرم شوم، حسين بن علي عليه السلام را ديدم كه در حال بيرون رفتن از مكّه بود... به من فرمود: «از مردم پشتِ سرت به من خبر ده».

گفتم: از شخص آگاهي پرسيدي. دل هاي مردم با تو و شمشيرهايشان، بر ضدّ توست و قضا از آسمان فرود مي آيد و خداوند، هر چه بخواهد، مي كند.

امام عليه السلام فرمود: «راست گفتي. كار، از آنِ خداست و پروردگار ما، هر روز در كاري است. اگر قضاي الهي آن گونه كه دوست داريم، فرود آيد، خداوند را بر نعمت هايش مي ستاييم و از او در سپاس گزاري ياري گرفته مي شود و اگر

قضاي الهي از رسيدن به آرزويمان مانع شد، آن كه نيّتش حق و درونش پرهيزگاري باشد، دور نمي افتد».

80. مهج الدعوات - از امام حسين عليه السلام (از آنچه در قنوتش مي گفت) -: خدايا! من با همه اينها به تو پناهنده مي شوم و به چاره جويي و نيروي تو پناه مي برم، و به حكم تو - كه با علم خود، آن را به سوي من رانده اي - خشنودم و به هر جا روانه ام كني، مي روم. هر چه تو قصد كرده اي، قصد مي كنم و در آنچه تو را از من راضي مي كند، از جانم دريغ نمي كنم؛ چرا كه تو مرا بدان راضي داشته اي.

81. الفتوح - از امام حسين عليه السلام (در آنچه به خواهرش زينب عليها السلام هنگام فرود آمدن به كربلا فرمود) -: اي خواهر! به تسليت الهي، تسلّا بگير و به قضاي الهي، راضي باش، كه ساكنان آسمان ها فنا مي شوند و زمينيان مي ميرند و هيچ آفريده اي باقي نمي ماند و هر چيزي هلاك مي شود، جز ذات خدا. حكم، از آنِ اوست و به سوي او باز مي گرديد و محمّد صلي الله عليه وآله، الگوي من و تو و هر مرد و زن مسلمان است.

82. مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمي - به نقل از شافعي -: پسري از امام حسين عليه السلام درگذشت؛ امّا اندوهي در او ديده نشد. از اين رو، ايشان مورد عتاب قرار گرفت.

امام عليه السلام فرمود: «ما خانداني هستيم كه از خداي مي طلبيم و به ما عطا مي كند؛ امّا اگر چيزي بخواهد كه او دوست دارد و ما آن را خوش نداريم، رضايت مي دهيم».