35. علل الشرائع - به نقل از سلمة بن عطا، از امام صادق عليه السلام -: امام حسين عليه السلام بر يارانش درآمد و فرمود: «اي مردم! خداوند بزرگِ بِشْكوه، بندگانش را نيافريده، جز براي آن كه او را بشناسند و چون او را شناختند، عبادتش كنند و چون عبادتش كردند، با عبادت او، از عبادت جز او، بي نياز شوند».

پس مردي گفت: اي فرزند پيامبر خدا، پدر و مادرم فداي تو! معرفت خدا يعني چه؟

فرمود: «شناخت مردم هر عصر نسبت به امامي كه اطاعتش بر آنان واجب است». [1] .