28. عيون أخبار الرضا عليه السلام - به سندش، از امام حسين، از امام علي عليهما السلام -: پيامبر خدا فرمود: «هر كسي از امّتم كه چهل حديث سودمند براي امّت حفظ كند، خداوند، روز قيامت، او را دين شناس و دانشمند برمي انگيزد».

29. الخصال - به سندش، از امام حسين عليه السلام -: پيامبر خدا، به امير مؤمنان علي عليه السلام سفارش كرد و از جمله فرمود: «اي علي! هر كس از امّتم كه چهل حديث را براي خدا و سراي آخرت حفظ كند، خداوند، روز قيامت، او را با پيامبران، صدّيقان (راستان) و شهيدان و شايستگان - كه بهترين همراهان اند -، محشور مي كند».

علي عليه السلام گفت: اي پيامبر خدا! به من بگو اين احاديث چه هستند؟

پيامبر صلي الله عليه وآله فرمود: «اين كه به خداي يگانه بي انباز، ايمان بياوري و تنها او، نه كس ديگري را بپرستي و نماز را با وضويي كامل و در وقت خود و بدون تأخير، به جا آوري كه در تأخير آن و [بيرون وقت خواندن] بدون علّت، موجب خشم خداي است، زكات را بپردازي و ماه رمضان را روزه بگيري و چون مالي داشتي و مستطيع بودي، حج بگزاري.

پدر و مادرت را نافرماني نكني، مال يتيم را به ستم نخوري، ربا نخوري و شراب و هيچ يك از نوشيدني هاي مست كننده را ننوشي، زنا و لواط و سخن چيني نكني و به خدا، سوگندِ دروغ مخوري، دزدي مكني، گواهي دروغ براي هيچ كس، نزديك يا دور، ندَهي و حق را از هر كس كه آن را آورد، كوچك باشد يا بزرگ، بپذيري و به ستمكار، تكيه مكني، هر چند دوست صميمي و نزديك باشد، و به هوسَت عمل نكني و به زن عفيف، تهمت نزني و ريا نكني كه كمترين ريا، شرك به خداي است.

افراد كوتاه و بلند را به زبان عيب، كوتاه و بلند نخواني و هيچ يك از آفريدگان خدا را مسخره نكني و بر بلا و مصيبت، شكيب ورزي و خداوند را براي نعمت هايي كه به تو داده، سپاس بگزاري و خود را از كيفر خدا بر گناهي كه مي كني، ايمن مپنداري و از رحمت خدا، نااميد نشوي و از گناهانت به سوي خداي بازگردي - كه بازگردنده از گناهانش، مانند كسي است كه گناهي ندارد - و در كنار استغفار، بر گناهانت اصرار نورزي كه همچون ريشخند كنندگان خدا و آيات الهي و پيامبرانش مي شوي.

و اين را بداني كه آنچه به تو رسيده، حتماً و بدون خطا رسيده است و آنچه [به ظاهر] خطا نموده، نبايد به تو مي رسيده است و با رضايت آفريده، نارضاييِ آفريدگار را به دست نياوري و دنيا را بر آخرت، مقدّم نداري، كه دنيا، فاني و آخرت، باقي است و بر برادرانت از آنچه در توان داري، بخل نورزي و درونت، مانند برونت باشد، نه اين كه ظاهرت، زيبا و باطنت، زشت باشد، كه اگر چنين كني، از منافقان خواهي بود.

و اين كه دروغ نگويي و با دروغگويان، درنياميزي و چون سخن حقّي شنيدي، خشم مگيري و خود، خانواده، فرزندان و همسايگانت را به اندازه توانت، ادب بياموزي و به علمت عمل كني و با هيچ يك از خلق خدا، جز به حق، رفتار نكني و در برابر نزديك و دور، نرم باشي، نه زورگو و سرسخت، و تسبيح و تهليل و دعا را فراوان بگويي و بسيار به ياد مرگ و پس از آن، از قيامت تا بهشت و دوزخ باشي، و فراوان قرآن بخواني و به آن، عمل كني.

و نيكي به مردان و زنان مؤمن و گرامي داشت آنان را غنيمت بداني و بنگر هر چه را براي خود نمي پسندي، با هيچ يك از مؤمنان مكني و از كار خير، ملول مشوي و سربارِ هيچ كس مباشي و چون به كسي نعمتي بخشيدي، بر او منّت مگذاري و دنيا نزد تو، زنداني باشد كه از آن به سوي بهشت مي روي.

اين، چهل حديث است كه هر كس از امّتم بر آن پايداري ورزد و آنها را حفظ كند، به رحمت الهي وارد بهشت مي شود و پس از پيامبران و اوصيا، با فضيلت ترين و محبوب ترين مردم در نزد خداي است و خدا، او را روز قيامت با پيامبران، صدّيقان (راستان)، شهيدان و شايستگان - كه بهترين همراهان اند -، محشور مي كند».