«ثم َّ اخرجتني للّذي سبق لي من الهدي الي الدّنيا تامّا سويّا و حفظتني في المهد طفلاً صبيّاً ورزقتني من الغذاء لبناً مريّاً وعطفت علي َّ قلوب الحواضن وكفَّلتني الامّهات الرّواحم وكلاتني من طوارق الجان ّ وسلَّمتني من الزّيادة والنّقصان فتعاليت يا رحيم يا رحمن ؛ سپس مرا براي آن چه در پيش قرار داده اي ، از هدايت به دنيا آوردي ، در حالي كه موجودي كامل و سالم مرا خلق نمودي و مرا در گهواره هنگامي كه طفل كوچكي بودم ،حفظ نمودي و مرا از شير شيرين و گوارا تغذيه نمودي و دل هاي پرستاران را به من مهربان ساختي و با مادران رحم ها، مرا فروغ بخشيدي و از گزندهاي آشكار و پنهان حفظ نمودي و مرا از زيادي و نقص خلقتم ايمن داشتي . پس بزرگي سزاوار توست اي خداي كه نسبت به بندگان بخشنده و مهربان هستي ».